In de loop van deze voorstelling ontvouwt Zoë Demoustier een beeldarchief van 20 jaar oorlogsverslaggeving. De man achter de camera is haar vader Daniel Demoustier. De zoektocht naar een verhouding tot het beeldenrijk van wereldgebeurtenissen waarmee ze is opgegroeid is als een beweging van ver en dichtbij. In een poging tot een reconstructie brengt ze het beeldarchief tot leven. Ze ontmantelt de mechanismes die schuilgaan achter de beelden die haar vader vastlegde en pleegt een kritische interventie. Van wie is deze geschiedenis? Wie wordt er gerepresenteerd? Gaandeweg ontstaat er een choreografie van poses en gebaren in een opgebroken tijdlijn van fysieke herinneringen.

Performance: Zoë Demoustier 
Dramaturgie: Elowise Vandenbroecke 
Geluid: Willem Lenaerts 
Vormgeving: Annemie Boonen 
foto: Tom Herbots