Koen is al jarenlang trouwe bezoeker van ons Boze Wolffestival. Als Gouden Tickethouder kruipt hij in zijn pen en laat hij weten wat hij van de voorstellingen vond. Liesbet is erbij sinds de eerste Boze Wolfeditie, met veel plezier brengt ze haar camera mee.
Kan jij je vinden in hun verslag? Laat het onderaan weten in een reactie!

Bozewolf I - Ravensbrück (Lucinda Ra / Stefanie Claes)

Vreemd. Raar. En naar mijn persoonlijk aanvoelen zeker in het begin ietwat vervelend … Met een overhead-projector en talloze sheets wordt het gekende verhaal van de tweede wereldoorlog alwèèr eens verteld; de strijd, de kampen, de ellende … Er wordt met veel spitsvondigheid omgegaan met stiften, verf en grote vellen papier, èn met de overheadprojector natuurlijk. Zwarte verf op wit papier, witte verf op zwart papier, de combinatie met de geprojecteerde beelden: allemaal heel mooi en vooral ‘goed gevonden’ maar dit verhaal kennen we al lang. Pas in de tweede helft van de voorstelling begon ik het boeiend te vinden. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het 5 minuten eerder even overwoog om op te stappen, … maar gelukkig bleef ik toch maar zitten en kijken en beleven om dan de persoonlijke insteek van dat alomgekende WWII verhaal te mogen binnenkrijgen. En dan begin je te spreken over beklijven … Spijtig dat het voor mij zo lang duurde om er ‘in’ te geraken, maar de finale was grandioos mooi en een waardig eerbetoon.

Mixed feelings, maar liters en kilos aan respect. En blij dat ik ben blijven zitten :-) …

Bozewolf II - Manékine (La Pendue)

Ik weet het niet goed, … een 1-2-tje tussen “bwah“ en “jeui“ … Het is natuurlijk een probleempje dat deze voorstelling wel enig tekst-begrijpen veronderstelt, maar inderdaad, de tekstbalk bovenaan de scene gaf een redelijk goede vertaling weer en hielp iedereen die niet kon lachen met het ‘sjproekgebrek’ van de actrice, toch aan een begrip van dat verhaal.

Verhaal dat - vind ik - nogal bij het sprookjeshaar getrokken is. Rat - duivel - zonde - onheil - koning - liefde - nog meer onheil - en op het einde komt alles goed … Alhoewel :-) …

Mààr: PRACHTIG gebracht!

Een supergoeie actrice-annex-poppenspeelster en vertelster (met sjproekgebrek) die er moeiteloos in slaagt om ons allen te doen geloven wat zij wil dat we zien en een mega-multifunctionele muzikant die bij tijd en wijle briljant zijn rol als side-kick waarneemt. En die man speelt tegelijkertijd (!) drums, klarinet of sax, trekzak, èn den onnozelaar. Allemaal tegelijkertijd: chapeau! Ook technisch zit het allemaal heel mooi in elkaar met de rook en de lichteffecten en ja hoor, het wèrkt: je wordt er in gezogen. 

Het cliché-einde en de erover gesmeerde positieve zedenles neem ik er graag bij: leuk, plezant, grappig … en ik heb de sjanse dat mijn Frans nogal okee is, dus ik heb de woordgrapjes òòk meegekregen :-) … Je me suis bien amusé :-) … 

Bozewolf III - Fire (Frank&Robbert Robbert&Frank)

Ik durf me niet te bedenken HOE ze dit ooit als “figuren-theater“ in een markt hebben weten te zetten, maar bon: het maakt deel uit van dit festival, ik heb een zgn. Gouden Ticket en ik was ten zeerste geïntrigeerd door het verhaaltje in het boekje. 

Nu ben ik biezonder bekoord en super-blij dat ik er een plaatsje voor bemachtigd heb :-) …Dit is een, euh, “evenement“ dat je zèlf creëert samen met je mede-bezoekers. Eerder een ritueel dan een voorstelling (de makers zullen het met me eens zijn!) en een zeer bevreemdende maar toch mooie en natuurlijke ervaring. Je krijgt ook een souveniertje mee naar huis èn je wordt (echt waar!) deel van een groter geheel. Dit valt niet te beschrijven, dit moet je belèven.  Maar ik kan iedereen aanraden om ‘mee te doen’ wanneer de gelegenheid zich voordoet. En voor de rest wil ik de verrassing en de beleving van toekomstige toeschouwers-deelnemers niet verknoeien door iets te vertellen. Indien bij U in de buurt: DOEN gewoon! 

Grensverleggend wil ik het niet noemen, er zijn andere voorbeelden, maar aan interactie geen gebrek en ik denk dat iedereen er met een goed en blij gevoel buiten stapt … Dikke aanrader! Wel spijtig dat deze versie in het Engels is; ik hoop dat er aan anderstalige versies gewerkt wordt want een goed begrip van de gesproken woorden verruimt de ervaring. Maar laat dat U niet tegenhouden verdorie :-) … 

Bozewolf IV - De Grote Oorlog (Hotel Modern & Arthur Sauer)

Nog een voorstelling over de ellende van de oorlog, ditmaal de misselijkmakende verhalen uit de loopgraven van De Grote Oorlog, WW1 … Eigenlijk is het een animatiefilm die live op het toneel wordt gemààkt: het centrale scherm toont wat er met de minicameraatjes wordt vastgelegd terwijl dat op het toneel wordt ‘gedaan’ … 

Het verhaal dat wordt verteld is beklijvend, de brieven van Prosper blijven plakken, en de techniek van de animatoren is bewonderingswaardig. En dan zwijgen we nog over de live-bruiteur die waarlijk een medaille verdient. Er wordt op mini-schaal oorlogje gespeeld, enfin, weer gegeven; de truken-van-de-foor die worden gebruikt om op mini-schaal te werken met peterselie als bos of een plantenspuit als regenbui werken biezonder goed en geluid (de bruiteur!) beeld (die cameraatjes) en verhaal lopen mooi samen. Maar het bracht mij, gepensioneerde ouwe zak, niet echt iets nieuws bij. Anderzijds is deze voorstelling zeer zeker wèl een mooie en toegankelijke manier om dit vunzige stuk van onze geschiedenis naar de mensen te brengen: alle nog-niet-100-jarigen daarheen :-) …

Bozewolf V - Rrrrrrrrrrrr (Wannes Deneer & Yinka Kuitenbrouwer)

Weird, wacky, waanzinnig, wiebelig, … Het gaat over trillingen. Die dan ook worden voort gebracht via rare geluids-dingen. Je krijgt ook het wordingsverhaal van de voorstelling te horen. Het is zo zot als een achterdeur en zo ontoegankelijk als de wijnkelder van Koning Filip, maar als je gewoonweg alles op je af laat komen wordt het wandelend, wankel, warrig, wederkerend, wevend, weerbarstig, weifelend, welluidend, wentelend, wereldvreemd, wetenschappelijk, wijdlopig, wijs, wild, wirwarrig, wipperig, wiskundig, wonderlijk, woordevol, wringerig, en vooral … leuk en grappig. Een completely-wacko mengeling van poëzie, techniek en fysica. Yup: de snaartheorie komt ook aan bod! Ik denk dat het helpt als je vòòr de voorstelling een paar pintjes of jeneverkens consumeert: dat kan helpen de weidse wirwar wellicht weerbaarder te weerstaan en de weirdness als wenselijk te wanen … 

Ik heb er van genoten en ik heb het laten binnenkomen. Edoch beter niet te consumeren na een geestverruimende ervaring. U bent gewaarschuwd :-) …

Bozewolf VI - Tchou Tchou Wouf Wouf (The Naive Theatre Liberec)

Ah … Tsjechië, de bakermat van poppen en poppetjes, figuurtjes allerhande, en animatiefilmpjes van de bovenste plank … Waar is mijn jeugd toen talloze zwartwitte kinderfilmpjes op teevee eindigden met «KONEC» … ‘einde’.

Dit was een voorstelling bedoeld voor kinderen vanaf twee jaar, maar ik heb er met een smile van hier-tot-Tokyo naar zitten kijken en luisteren. Meneertje Hondje komt Mevrouwtje Hondje tegen, mevrouwtje verdwijnt en meneertje gaat op zoek naar mevrouwtje. Allerlei absurde en/of grappige tafereeltjes worden voorgesteld terwijl meneertje Hondje in zijn treintje rondtuft. Het heeft allemaal niet veel om het lijf, het is niet wereldverbeterend of grensverleggend, maar het is wèl ontzettend schattig en lief en leuk en goed gedaan. En de kleine theaterbezoekertjes kirden dat het een lieve lust was met de wel 10 verschillende hondjes die we tegenkwamen tijdens de zoektocht. 

De glimlach die ik op mijn smoel had bij het buitenkomen, is er van de ganse dag niet meer af te vegen geweest. Leuk!

Bozewolf VII - Drie Geraniums op een Vensterbank (Joren Vandenbroucke & Annelies Van Hijfte)

Figurentheater in de virtuele ruimte: dat kàn! En amainie dat het, euh …, “binnenkomt“. We worden met een beperkt groepje in een Aarschotse huiskamer uitgenodigd en zetten na de nodige praktische hulp een VR-bril op onze kop. Voor een gepensioneerde ouwe zak zoals ik is dat al een heel avontuur: mijn eerste VR ervaring, woeha! En we maken kennis met Patrick … een bijna even-aparte figuur als ‘de petrik’ van ‘petrik en jehàn’ … maar dan anders natuurlijk.

Je wordt een bloem op de vensterbank en je leert Patrick een beetje beter kennen. Je wordt - letterlijk - die bloem op de vensterbank die kijkt en meemaakt. Door de aard van het medium word je zelf echt deel van de beleving en zonder de clou te willen verklappen, wil ik toch kwijt dat hèèl veel zintuigen worden aangesproken, inbegrepen (!) geur en smaak!

Ik vind dit persoonlijk niet alleen ‘goed gevonden’, ik denk dat dit echt een uitbreiding kan zijn van theatrale expressiemogelijkheden: licht, geluid, computers en synthesizers, afstandsbedieningen, video en allerlei andere moderne akkefietjes zijn we allang gewoon geworden; dit virtuele is (voor mij dan toch) een nieuwe uitbreiding van de woordenschat. Ik kijk er naar uit wat deze twee creatievelingen vòlgend jaar op ons af sturen …

Bozewolf VIII - Materia (Andrea Salustri)

Lucht, licht en isomo. Da’s alles wat deze kerel nodig heeft. Het begint met een ventilator die recht naar boven gericht wind blaast plus 1 klein isomo balletje dat dus in die luchtkolom gaat zweven en wervelen. Dan een grote bal. Dan een kleine èn een grote bal, dan drie ballen, vier ballen en op dat moment dacht ik van “pft - zoals thuis met de stofzuiger-in-reverse en een pingpongballetje … als dat zo blijft duren … “  maar net op het ogenblik dat ik dacht dat ik me na 5 minuten al stierlijk aan het vervelen was, werd er iets gedaan met een andere ventilator en een grote rechthoekige isomo-plaat. En nog een ventilator. En contactmicrofoons op een metalen kader. En die balletjes van in het begin begonnen lawaai te maken. En er waren isomo-chipkens. En zwevende platen, en dansende platen, en isomobollekens die als een fontein van licht naar boven wentelden, … En er was wàrme lucht die een isomoplaat deed smelten, en … en … en … en nòg vanalles! En geluidjes en geluiden, en vooral mijn nieuwsgierigheid à la en wat hij nù weer uitvogelen?!?

Na die eerste paar minuutjes heb ik met stijgende verbazing en een kinderlijke verwondering uitermate geboeid zitten kijken naar 1 meneer die met niets dan licht, lucht en isomo een kompleet-abstracte maar oh zo mooie avond vult, culminerend in een waar isomo-zomer-onweer. Ik ben naar huis gegaan met een smile die op mijn smoel leek vastgeroest en nu bij het schrijven van dit verslagje, alweer aan mijn lippen krult. Dikke aanrader.

Bozewolf IX - Leeghoofd (Kinderenvandevilla)

Het is niet omdat een voorstelling voor kinderen (+4) bedoeld is, dat je daar als gepensioneerde ouwe zure knar niet van kan genieten; integendeel :-) … De meneer komt op en gaat naar zijn werkhuis of zoiets en gaat een cake maken. Die wordt in de oven gezet en dan begint hij wat rond te hannessen. Hij zet dan zomaar een grote witte bol over zijn hoofd en verandert in een bizar wezen dat last heeft van uitdrukkingen - getuige het moeten klooien met stickers op dat hoofd; met een bovenmatige eetlust (wat er in zo’n hoofd IN kan, onwaarschijnlijk); met een  bevelvoerende stem van het dorpsplein; en intussen is het (echt waar!) ‘lachen-gieren-brullen’ om de vele grappige tafereeltjes met allerlei prullaria inbegrepen een confetti-kanonnetje, een dikke-rook-zak of een jaarvoorraad plastic balletjes. Grappig, leuk, onderhoudend en het jonge grut heeft zich dànig geamuseerd. Ondergetekende gepensioneerde ouwe zure knar òòk! 

Wel een opmerking voor enkele pappa’s of mamma’s: als uw jonge grut constant de stoelzitjes laat klapperen omdat dat blijkbaar leuker is dan naar de voorstelling te kijken, is dat ècht niet plezant voor al die àndere mamma’s en pappa’s en dat àndere grut die elke keer een boenk-toek-toek in hun oor èn in hun poep krijgen …

Ik weet het: ik ben een ouwe zure knar :-) …

Bozewolf X - En Waarom Niet? (Tof Théâtre)

Woordeloos, lief, schattig, mooi … Een man ligt in de zetel te slapen en droomt … x-rated dreams en het gevolg laat zich raden, koekenbak: meneer is zwanger! Na de verbazing en de vraagtekens volgen de koestering, het uitbroeden van het ei, het uitkijken-naar, de verbeelding die al ietwat op hol slaat, het onverwachte plotse verschijnen van een lief poppetje dat als twee druppels water op de pappa lijkt. Inclusief brilletje en plukje haar op de verder kale schedel. Wat volgt is een lief duet tussen vader en zoontje met voor de grote mensen een insteek die ons even mooi op onze plaats zet in verband met genderpatronen (het voetbal-debâcle is eigenlijk een echte giller) en voor de kleintjes een lief en schattig verhaaltje met leuke vondsten en grappige verrassingen. En echt … “cute“ :-) …