Uit gedateerde en gesigneerde werken van de hand van Joséphine Wuyts en Germain Verplancke leiden we af wat hen bezighield, waar ze zich bevonden, wat hun voorkeur genoot. De schilderijen werden destijds - ongeveer een eeuw geleden - afgewerkt, ingekaderd en binnenskamers tentoongesteld. Ze zouden nagenoeg een eeuw onaangeroerd blijven hangen. De ene hand zette suggestieve olieverfschilderijen neer op doek, terwijl de andere koos voor eenvoudige potloodschetsen en eerder verstillende aquarellen. Alle werken van deze privéverzameling, zowel van haar als van hem, dateren van de jaren ‘20 van de 20ste eeuw.  Moeten we dit verhaal als “Artist Love Story” avant-la-lettre beschouwen, omdat ze elkaar voor het eerst ontmoetten begin jaren ’20 om eind jaren ’20 te huwen. Geen weet hebbend van werken van voor 1920 of na 1930, doet de tijdslijn en chronologische volgorde van de werken alleszins vermoeden dat hun prille relatie mogelijk een vorm van creatieve potentie ontketende, een verlangen om momenten vast te leggen, een droom die te mooi leek om waar te zijn. Kunst kan mensen op een dieper niveau met elkaar verbinden, emoties overbrengen en een toekomstperspectief creëren. Mooier kunnen we het ons bijna niet voorstellen: passie in de liefde delen met passie voor kunst. In alle discretie experimenteerden ze en apprecieerden ze. Twee mensen die elkaar omarmden in de kunst.