Het zijn vreemde tijden. Op het eerste gezicht lijken we alles te hebben wat ons hart begeert, maar als we dieper graven vinden we een enorme leegte. Steeds meer mensen worden zich bewust van de gevaren van digitalisering, sociale media, de aandachtseconomie en nu ook AI. Toch is er een onweerstaanbare drang om via diezelfde kanalen deze leegte te vullen. Wanneer dat niet lukt kunnen paniek, stress of een gevoel van gemis soms de overhand nemen. 

Het wordt steeds moeilijker om authentiek te blijven en jezelf niet te verliezen in de zoektocht om koste wat kost positief beoordeeld te worden door anderen, door vreemden... Het lijkt alsof we worden meegezogen in een verstikkende spiraal en de nood om hieraan te ontsnappen wordt alsmaar groter, maar ook steeds moeilijker. We verkopen onze ziel aan de heersende algoritmes om 'speciaal' te willen zijn. Het lijkt alsof niemand nog controle heeft en constant op zoek is naar identiteit. De drang om iets te betekenen en na te laten in deze wereld is bijna een verplichting geworden.

Willen we uiteindelijk niet allemaal hetzelfde? De ‘perfecte’ digitale versie van onszelf, die alles kan en overal bij is, terug meer en meer naar de achtergrond duwen. De innerlijke tweestrijd weer zachtjes laten wegebben om plaats te maken voor onze ware ik.