In 1915 kwam het schip de ‘Endurance’ vast te zitten in het Antarctische ijs. Na enkele maanden werd het schip door de kracht van de natuur onder het ijs geduwd zodat het nooit meer kon uitvaren.
In ‘WE CAN’T HELP OURSELVES AND THERE IS NOTHING WE CAN DO ABOUT IT’ gaan Emil Leysen, Antje Verstaen en Damla Cengiz aan de slag met het allesomvattend gevoel: onmacht. Wanneer de scène zichtbaar wordt, is er schijnbaar niets, enkel een dreigende trilling en een koude bries voelbaar. Nog geen boot, geen licht, enkel een kille, desolate plek: Antarctica.
In deze voorstelling staat het vormen van een wereld waaraan de mens onderdanig is centraal. We lijken de wereld te willen veranderen, maar wat gebeurt er wanneer de wereld de mens lijkt te veranderen?
Het is geen waarheidsgetrouwe voorstelling, maar een beeldende voorstelling waarin we ons willen onderdompelen in de kracht, het mysterie en vooral de alomvattende schoonheid van het ijslandschap.