Koen is al jarenlang trouwe bezoeker van ons Boze Wolffestival. Als Gouden Tickethouder kruipt hij in zijn pen en laat hij weten wat hij van de voorstellingen vond. Liesbet is erbij sinds de eerste Boze Wolfeditie, met veel plezier brengt ze haar camera mee.
Kan jij je vinden in hun verslag? Laat het onderaan weten in een reactie!

Bozewolf I - Ravensbrück (Lucinda Ra / Stefanie Claes)

Vreemd. Raar. En naar mijn persoonlijk aanvoelen zeker in het begin ietwat vervelend … Met een overhead-projector en talloze sheets wordt het gekende verhaal van de tweede wereldoorlog alwèèr eens verteld; de strijd, de kampen, de ellende … Er wordt met veel spitsvondigheid omgegaan met stiften, verf en grote vellen papier, èn met de overheadprojector natuurlijk. Zwarte verf op wit papier, witte verf op zwart papier, de combinatie met de geprojecteerde beelden: allemaal heel mooi en vooral ‘goed gevonden’ maar dit verhaal kennen we al lang. Pas in de tweede helft van de voorstelling begon ik het boeiend te vinden. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het 5 minuten eerder even overwoog om op te stappen, … maar gelukkig bleef ik toch maar zitten en kijken en beleven om dan de persoonlijke insteek van dat alomgekende WWII verhaal te mogen binnenkrijgen. En dan begin je te spreken over beklijven … Spijtig dat het voor mij zo lang duurde om er ‘in’ te geraken, maar de finale was grandioos mooi en een waardig eerbetoon.

Mixed feelings, maar liters en kilos aan respect. En blij dat ik ben blijven zitten :-) …

Bozewolf II - Manékine (La Pendue)

Ik weet het niet goed, … een 1-2-tje tussen “bwah“ en “jeui“ … Het is natuurlijk een probleempje dat deze voorstelling wel enig tekst-begrijpen veronderstelt, maar inderdaad, de tekstbalk bovenaan de scene gaf een redelijk goede vertaling weer en hielp iedereen die niet kon lachen met het ‘sjproekgebrek’ van de actrice, toch aan een begrip van dat verhaal.

Verhaal dat - vind ik - nogal bij het sprookjeshaar getrokken is. Rat - duivel - zonde - onheil - koning - liefde - nog meer onheil - en op het einde komt alles goed … Alhoewel :-) …

Mààr: PRACHTIG gebracht!

Een supergoeie actrice-annex-poppenspeelster en vertelster (met sjproekgebrek) die er moeiteloos in slaagt om ons allen te doen geloven wat zij wil dat we zien en een mega-multifunctionele muzikant die bij tijd en wijle briljant zijn rol als side-kick waarneemt. En die man speelt tegelijkertijd (!) drums, klarinet of sax, trekzak, èn den onnozelaar. Allemaal tegelijkertijd: chapeau! Ook technisch zit het allemaal heel mooi in elkaar met de rook en de lichteffecten en ja hoor, het wèrkt: je wordt er in gezogen. 

Het cliché-einde en de erover gesmeerde positieve zedenles neem ik er graag bij: leuk, plezant, grappig … en ik heb de sjanse dat mijn Frans nogal okee is, dus ik heb de woordgrapjes òòk meegekregen :-) … Je me suis bien amusé :-) … 

Bozewolf III - Fire (Frank&Robbert Robbert&Frank)

Ik durf me niet te bedenken HOE ze dit ooit als “figuren-theater“ in een markt hebben weten te zetten, maar bon: het maakt deel uit van dit festival, ik heb een zgn. Gouden Ticket en ik was ten zeerste geïntrigeerd door het verhaaltje in het boekje. 

Nu ben ik biezonder bekoord en super-blij dat ik er een plaatsje voor bemachtigd heb :-) …Dit is een, euh, “evenement“ dat je zèlf creëert samen met je mede-bezoekers. Eerder een ritueel dan een voorstelling (de makers zullen het met me eens zijn!) en een zeer bevreemdende maar toch mooie en natuurlijke ervaring. Je krijgt ook een souveniertje mee naar huis èn je wordt (echt waar!) deel van een groter geheel. Dit valt niet te beschrijven, dit moet je belèven.  Maar ik kan iedereen aanraden om ‘mee te doen’ wanneer de gelegenheid zich voordoet. En voor de rest wil ik de verrassing en de beleving van toekomstige toeschouwers-deelnemers niet verknoeien door iets te vertellen. Indien bij U in de buurt: DOEN gewoon! 

Grensverleggend wil ik het niet noemen, er zijn andere voorbeelden, maar aan interactie geen gebrek en ik denk dat iedereen er met een goed en blij gevoel buiten stapt … Dikke aanrader! Wel spijtig dat deze versie in het Engels is; ik hoop dat er aan anderstalige versies gewerkt wordt want een goed begrip van de gesproken woorden verruimt de ervaring. Maar laat dat U niet tegenhouden verdorie :-) … 

Bozewolf IV - De Grote Oorlog (Hotel Modern & Arthur Sauer)

Nog een voorstelling over de ellende van de oorlog, ditmaal de misselijkmakende verhalen uit de loopgraven van De Grote Oorlog, WW1 … Eigenlijk is het een animatiefilm die live op het toneel wordt gemààkt: het centrale scherm toont wat er met de minicameraatjes wordt vastgelegd terwijl dat op het toneel wordt ‘gedaan’ … 

Het verhaal dat wordt verteld is beklijvend, de brieven van Prosper blijven plakken, en de techniek van de animatoren is bewonderingswaardig. En dan zwijgen we nog over de live-bruiteur die waarlijk een medaille verdient. Er wordt op mini-schaal oorlogje gespeeld, enfin, weer gegeven; de truken-van-de-foor die worden gebruikt om op mini-schaal te werken met peterselie als bos of een plantenspuit als regenbui werken biezonder goed en geluid (de bruiteur!) beeld (die cameraatjes) en verhaal lopen mooi samen. Maar het bracht mij, gepensioneerde ouwe zak, niet echt iets nieuws bij. Anderzijds is deze voorstelling zeer zeker wèl een mooie en toegankelijke manier om dit vunzige stuk van onze geschiedenis naar de mensen te brengen: alle nog-niet-100-jarigen daarheen :-) …

Bozewolf V - Rrrrrrrrrrrr (Wannes Deneer & Yinka Kuitenbrouwer)

Weird, wacky, waanzinnig, wiebelig, … Het gaat over trillingen. Die dan ook worden voort gebracht via rare geluids-dingen. Je krijgt ook het wordingsverhaal van de voorstelling te horen. Het is zo zot als een achterdeur en zo ontoegankelijk als de wijnkelder van Koning Filip, maar als je gewoonweg alles op je af laat komen wordt het wandelend, wankel, warrig, wederkerend, wevend, weerbarstig, weifelend, welluidend, wentelend, wereldvreemd, wetenschappelijk, wijdlopig, wijs, wild, wirwarrig, wipperig, wiskundig, wonderlijk, woordevol, wringerig, en vooral … leuk en grappig. Een completely-wacko mengeling van poëzie, techniek en fysica. Yup: de snaartheorie komt ook aan bod! Ik denk dat het helpt als je vòòr de voorstelling een paar pintjes of jeneverkens consumeert: dat kan helpen de weidse wirwar wellicht weerbaarder te weerstaan en de weirdness als wenselijk te wanen … 

Ik heb er van genoten en ik heb het laten binnenkomen. Edoch beter niet te consumeren na een geestverruimende ervaring. U bent gewaarschuwd :-) …

Bozewolf VI - Tchou Tchou Wouf Wouf (The Naive Theatre Liberec)

Ah … Tsjechië, de bakermat van poppen en poppetjes, figuurtjes allerhande, en animatiefilmpjes van de bovenste plank … Waar is mijn jeugd toen talloze zwartwitte kinderfilmpjes op teevee eindigden met «KONEC» … ‘einde’.

Dit was een voorstelling bedoeld voor kinderen vanaf twee jaar, maar ik heb er met een smile van hier-tot-Tokyo naar zitten kijken en luisteren. Meneertje Hondje komt Mevrouwtje Hondje tegen, mevrouwtje verdwijnt en meneertje gaat op zoek naar mevrouwtje. Allerlei absurde en/of grappige tafereeltjes worden voorgesteld terwijl meneertje Hondje in zijn treintje rondtuft. Het heeft allemaal niet veel om het lijf, het is niet wereldverbeterend of grensverleggend, maar het is wèl ontzettend schattig en lief en leuk en goed gedaan. En de kleine theaterbezoekertjes kirden dat het een lieve lust was met de wel 10 verschillende hondjes die we tegenkwamen tijdens de zoektocht. 

De glimlach die ik op mijn smoel had bij het buitenkomen, is er van de ganse dag niet meer af te vegen geweest. Leuk!

Bozewolf VII - Drie Geraniums op een Vensterbank (Joren Vandenbroucke & Annelies Van Hijfte)

Figurentheater in de virtuele ruimte: dat kàn! En amainie dat het, euh …, “binnenkomt“. We worden met een beperkt groepje in een Aarschotse huiskamer uitgenodigd en zetten na de nodige praktische hulp een VR-bril op onze kop. Voor een gepensioneerde ouwe zak zoals ik is dat al een heel avontuur: mijn eerste VR ervaring, woeha! En we maken kennis met Patrick … een bijna even-aparte figuur als ‘de petrik’ van ‘petrik en jehàn’ … maar dan anders natuurlijk.

Je wordt een bloem op de vensterbank en je leert Patrick een beetje beter kennen. Je wordt - letterlijk - die bloem op de vensterbank die kijkt en meemaakt. Door de aard van het medium word je zelf echt deel van de beleving en zonder de clou te willen verklappen, wil ik toch kwijt dat hèèl veel zintuigen worden aangesproken, inbegrepen (!) geur en smaak!

Ik vind dit persoonlijk niet alleen ‘goed gevonden’, ik denk dat dit echt een uitbreiding kan zijn van theatrale expressiemogelijkheden: licht, geluid, computers en synthesizers, afstandsbedieningen, video en allerlei andere moderne akkefietjes zijn we allang gewoon geworden; dit virtuele is (voor mij dan toch) een nieuwe uitbreiding van de woordenschat. Ik kijk er naar uit wat deze twee creatievelingen vòlgend jaar op ons af sturen …

Bozewolf VIII - Materia (Andrea Salustri)

Lucht, licht en isomo. Da’s alles wat deze kerel nodig heeft. Het begint met een ventilator die recht naar boven gericht wind blaast plus 1 klein isomo balletje dat dus in die luchtkolom gaat zweven en wervelen. Dan een grote bal. Dan een kleine èn een grote bal, dan drie ballen, vier ballen en op dat moment dacht ik van “pft - zoals thuis met de stofzuiger-in-reverse en een pingpongballetje … als dat zo blijft duren … “  maar net op het ogenblik dat ik dacht dat ik me na 5 minuten al stierlijk aan het vervelen was, werd er iets gedaan met een andere ventilator en een grote rechthoekige isomo-plaat. En nog een ventilator. En contactmicrofoons op een metalen kader. En die balletjes van in het begin begonnen lawaai te maken. En er waren isomo-chipkens. En zwevende platen, en dansende platen, en isomobollekens die als een fontein van licht naar boven wentelden, … En er was wàrme lucht die een isomoplaat deed smelten, en … en … en … en nòg vanalles! En geluidjes en geluiden, en vooral mijn nieuwsgierigheid à la en wat hij nù weer uitvogelen?!?

Na die eerste paar minuutjes heb ik met stijgende verbazing en een kinderlijke verwondering uitermate geboeid zitten kijken naar 1 meneer die met niets dan licht, lucht en isomo een kompleet-abstracte maar oh zo mooie avond vult, culminerend in een waar isomo-zomer-onweer. Ik ben naar huis gegaan met een smile die op mijn smoel leek vastgeroest en nu bij het schrijven van dit verslagje, alweer aan mijn lippen krult. Dikke aanrader.

Bozewolf IX - Leeghoofd (Kinderenvandevilla)

Het is niet omdat een voorstelling voor kinderen (+4) bedoeld is, dat je daar als gepensioneerde ouwe zure knar niet van kan genieten; integendeel :-) … De meneer komt op en gaat naar zijn werkhuis of zoiets en gaat een cake maken. Die wordt in de oven gezet en dan begint hij wat rond te hannessen. Hij zet dan zomaar een grote witte bol over zijn hoofd en verandert in een bizar wezen dat last heeft van uitdrukkingen - getuige het moeten klooien met stickers op dat hoofd; met een bovenmatige eetlust (wat er in zo’n hoofd IN kan, onwaarschijnlijk); met een  bevelvoerende stem van het dorpsplein; en intussen is het (echt waar!) ‘lachen-gieren-brullen’ om de vele grappige tafereeltjes met allerlei prullaria inbegrepen een confetti-kanonnetje, een dikke-rook-zak of een jaarvoorraad plastic balletjes. Grappig, leuk, onderhoudend en het jonge grut heeft zich dànig geamuseerd. Ondergetekende gepensioneerde ouwe zure knar òòk! 

Wel een opmerking voor enkele pappa’s of mamma’s: als uw jonge grut constant de stoelzitjes laat klapperen omdat dat blijkbaar leuker is dan naar de voorstelling te kijken, is dat ècht niet plezant voor al die àndere mamma’s en pappa’s en dat àndere grut die elke keer een boenk-toek-toek in hun oor èn in hun poep krijgen …

Ik weet het: ik ben een ouwe zure knar :-) …

Bozewolf X - En Waarom Niet? (Tof Théâtre)

Woordeloos, lief, schattig, mooi … Een man ligt in de zetel te slapen en droomt … x-rated dreams en het gevolg laat zich raden, koekenbak: meneer is zwanger! Na de verbazing en de vraagtekens volgen de koestering, het uitbroeden van het ei, het uitkijken-naar, de verbeelding die al ietwat op hol slaat, het onverwachte plotse verschijnen van een lief poppetje dat als twee druppels water op de pappa lijkt. Inclusief brilletje en plukje haar op de verder kale schedel. Wat volgt is een lief duet tussen vader en zoontje met voor de grote mensen een insteek die ons even mooi op onze plaats zet in verband met genderpatronen (het voetbal-debâcle is eigenlijk een echte giller) en voor de kleintjes een lief en schattig verhaaltje met leuke vondsten en grappige verrassingen. En echt … “cute“ :-) … 

Bozewolf XI - Limp (Ugo Dehaes)

Voor mij was dit geen figurentheater: dit was een wonderbaarlijke DANS-voorstelling. De rondrijdende robotjes deden hun ding, filmden wat moest en doneerden wat moest: krukken, prothese, schroevedraaier, whatever … En tegelijk werd op het scherm een beeld getoond van een dansende danser die ànders danste. Mijn  verwonderde verbazing om al kijkend te leren hoe de beelden op het scherm relateerden met de dansende danser; hoe mooi bewerkt - onbewerkt - gepixeld, gelijnd, gevectord, gecomputerd … Een robotje komt een kruk aanbrengen en gaat daarna lekker ook op 1 pootje staan of zwaait zijn wieltje in de zelfde richting als de centrale danser; de spots aan de zijkanten stijgen en dalen en roteren met dezelfde traagheid als mijn brein. De danser mist een onderbeen maar dat weerhoudt hem niet poëtisch te bewegen, te dansen, te wervelen, … het missen van een lidmaat (limb = engels voor lidmaat) beperkt hem niet, integendeel het geeft hem bijkomende vrijheid. Hij kan kiezen om de door de robotjes aangeboden hulpstukken al dan niet te gebruiken, die te verwerpen, die opnieuw erbij te nemen, die te interpreteren, die te veranderen. En intussen blijft hij dansen, bewegen, wervelen. 

Je moet het maar durven en kùnnen: je eigen beperking centraal zetten en er een waanzinnig mooie poëtische voorstelling van maken! “Uren van bewondering“ … 

Bozewolf XII - De 4 Evangelisten (Ben Van Dyck)

Sorry Ben, … je bent een toffe mens en een fijne kerel, maar dit trok op geen orgel. Dit is een werkstuk in full progress waar nog ontzèttend veel werk aan is om te schrappen, te timen, te duiden, te verschrijven, en als er dan toch een derde pop moet zijn, om die pop ook ietwat iets te laten zeggen of doen. Behalve sigaretten roken. 

Het zit wel vol met potentiëel leuke grappen, al dan niet politiek geladen, maar de afwerking is er niet, de clou ook niet, en het getalm tussen de scenes helpt ook niet om de boel te verlevendigen. En telkens opnieuw loopt de timing mis: het ware grappig geweest net zowat vijf seconden geleden. Er zitten goedgevonden grappen bij, leuke woordspelingen en spitante beschrijvingen, maar al die leuke dingen verdrinken in een overmaat van teveel en te luid en te hard. Hier is nog hèèl veel werk aan om er een fijne voorstelling uit te distileren. Ik heb wel twee keer geglimlacht. 

Bozewolf XIII - Deeg (Jef Van Gestel & Peter Vandemeulebroecke)

Dit was echt mijn ding niet.

Edoch: alle respect en bewondering … Met bloem (als in meel, het ding waar je brood mee bakt, niet het ding dat je in een vaas op de salontafel zet) … met bloem dus word een begin gemaakt. Visueel attractief en je merkt dat de hele theatervloer is afgeplakt om straks alle smurrie iet of wat redelijk op te kuisen. Er wordt met bloem gerookt, gespeeld, en er wordt dus inderdaad een deeg gebrouwen. Dat deeg blijft terug komen in visuele en fysieke interacties tussen de twee tegenspelers en de ruimte. Met alle bewondering die ik kan opbrengen voor het verregaande engagement van de twee spelers … ik snap er geen jota van en het “kwam niet binnen“ … Sorry. Can happen, en het zal wel aan mij liggen … Maar ik heb ook die kleine aversie bij hedendaagse beeldende kunst: als je het moet komen uitleggen hoef ik het niet; het rààkt me, of niet … en als het me rààkt hoef ik de uitleg niet. En zoneen, niet dus :-) … Q.E.D. …

Bozewolf XIV - Dogs’s Life (Matija, Solce & Karel Čapek)

Nougabollen, nada, niksnie, tureluut-frank-frank: de vorige voorstelling was zodanig uitgelopen dat ik te laat was om het hondse leven nog te mogen bewonderen. Dedsju toch …

Bozewolf XV - Bois (Puzzle Theatre)

Twee Acadiens die over een geweldige verbeelding beschikken en daarmee de kleinsten èn de grootsten onder ons betoveren :-) … Twee stapeltjes drijfhout links en rechts van de tafel en in het midden een hogere stok waaraan een blaadje begint te groeien. Dat blaadje wordt de inzet van een strijd tussen allerlei wezentjes die uit stukken drijfhout bestaan, al dan niet met googly eyes. Rare pootjes, zotte bekjes, kwade wezentjes, lieve wezentjes … zelfs een wormpje. Plezierig, leuk, schattig, mooi; de kindjes vonden het opperbest en lachten zich af en toe helemààl te pletter en alle grote mensen zijn met een brede glimlach buiten gestapt. Okee, het is misschien niet grensverleggend of controversieel, maar het is gewoonweg goed. Màg het even, ja?

Bozewolf XVI - Pulcinella (Matija Solce)

Ook hier had ik de pech te laat te zijn; wegens gelijkaardige dingens … maar ik mocht nog binnen - joepie!

En oh … bewondering. Wat een geniale meneer! Met zo goed als echt niks, een kous, een aftands popje, een beertje, zijn vinger, een vodje, een propje papier … tovert hij een heel verhaal tevoorschijn dat zich afspeelt bovenop, opzij van, rond en onder zijn trekzak. Welke technische truukjes hij gebruikt weet ik niet, maar hij kan met zijn stem en - euh - geluidjes een hele wereld laten ontstaan die boeit van begin tot einde. Ik had de start van het vertelsel gemist, dus ik durf me niet uit te spreken over de ‘storyline’ maar wat ik ervan begreep was alvast hilarisch en het hele zaaltje was het met mij eens. Hij speelde ook zeer sterk in op het publiek, zowel met de hulp van enkele chinees-gevrijwilligde vertalers als van de kindjes èn met enkele vers-aangeleerde woorden nederlands, inbegrepen zelfs een kinderliedje en zo … Zalig! Dit was een pretentieloze voorstelling van het allerbovenste knoopsgat en zelfs de dood van Pulcinella, die natuurlijk niet echt dood is, was van een betoverende schoonheid. Indien deze meneer nog eens in de buurt komt: van moetens :-) !!!

Bozewolf XVII - Little Night Tales (Matija Solce)

Dat zelfde genie heb ik later in de avond nog eens mogen bewonderen … Met een Laat-Avond-Publiek ging het natuurlijk een klein beetje een andere kant op. Op diezelfde minimalistische manier, met nu een extra contrabas en een strijktafel, maar voor de rest alweer met een vodje, een propje, een hoedje, een vinger, en - okee - een popje van een koe en een rare kwiet die schrijver blijkt te zijn (en heel goed met zijn zwengsbrauwdingens kan fladderen) en een stuk karton werd de hele Gasthuiskapel aan het lachen gezet. De schrijver met zijn zware wenkbrauwen en groot potlood probeert een tekst te verzinnen en vraagt het publiek om hulp … Een paar grote bakkens achteraan brullen de gevraagde antwoorden nadat het kleine meisje op de eerste rij het hun heeft voorgedaan. Wat volgt is een hilarische zoektocht naar een verhaal waarbij de lokale ingrediënten niet ontbreken: een echte ‘Bart’ en links en rechts een ‘Lupulus’ … Deze meneer heeft hier - denk ik - dankzij diezelfde barten en lupulussen een leuke tijd gehad. 

Er wordt met die lokale accenten duchtig gejongleerd; opnieuw met weinig tekst en veel geluidjes en stemgebrom … er komen een toreador en een rood lapje kijken, een opstandig potlood dat een bloemmetje wordt, een bende jaloerse beestjes die allemaal dat bloemmetje willen, een onzichtbare vlieg, een echoput in de koffiemok … enfin grenzeloze fantasie en humor. Was dit nu een droom of was het echt?

Bozewolf XVIII - Plastique (Puzzle Theatre)

Dezelfde lieve Acadiens van gisteren (Bois) gaan nu aan de slag, niet met drijfhout, maar met plastic zakken. Ze beginnen deze keer met de uitleg hoe ze zo een voorstelling tot stand brengen, met een grappig ping-pong-spel tussen beide spelers dat verder de hele voorstelling blijft duren (rivaliteit?). Ze tonen ook dat je met gelijk wàt een poppetje kan fantaseren. Er zijn kleine zakjes, grote zakken, zakken die opgegeten worden, hèle grote mega-zakken die alles opvreten, … en neen, ik heb het niet over onze politici.

Er wordt een verhaal verteld van rivaliteit tussen twee - euh - zakken en het is even grappig als een gelijkaardig ding met stukken hout: plastic zakken hebben zelfs geen googly eyes nodig om rond te gaan wandelen en hun leventje te beleven … Plezierig, leuk, schattig mooi … ik val in herhaling :-) … En alvast minstens 1 kindje heeft het creatieve zaadje binnengekregen wanneer, nà de voorstelling, de speelster met de jas van dat kindje even aan de haal ging om daar een monstertje van te maken dat vervolgens in een lief beestje veranderde … Zàlig!

Bozewolf XIX - De Man Van Borneo (Theater Froefroe)

Kort maar goed :-) … Een voorsteling van een minuutje of 10, als het al zoveel is, in een duister tentje. Een voorspelbaar verhaal, vol clichés, en na een minuut of twee weet je al waar het op zal uitdraaien … Maar zò goed gedaan en zò mooi verteld en gespeeld, dat je niet anders dan glimlachend weer huiswaarts kan keren. Waarschijnlijk straks op een dorpsfeest bij u in de buurt, zoja: zeker kijken!

Klein maar fijn :-) …

(Net zoals ikzelf - woeha!)

Bozewolf XX - Prins Arthur V (Theater Froefroe)

Het verhaal van Blauwbaard … maar amainie, met een weirde twist van heb-ik-jou-daar. Een klein meisje wordt door de slechte mamma verkocht aan een heks-achtige mooie dame die dat astrante en franke grut moeilijk onder controle kan houden. Bedoeling is om haar te misbruiken en zo de zoon van de mooie heks-dame weer aan de top te brengen waar hij ooit schitterde. Drie dooie vrouwen, drie dooie meisjes: de scheiding & integratie verhaling ten top. Maar wat een mooi verhaal en zo mooi op de scene gebracht! Geweldige acteurs / poppenspelers, schitterende poppen, een bassiste - muzikante - zangeres - vertelster die soms subtiel, soms woest-aanwezig haar ding doet, mooi uitgedachte decors, uitgekiende belichting … vakwerk van de bovenste plank kortom! En nee, het eindigt niet zoals je zou gedacht hebben.

Tot mijn verwondering waren er nog heel wat vrije plaatsen in de theaterzaal, maar ik ben er zeker van dat jong èn oud ten volle genoten hebben. Incluis de zure ouwe knarren zoals ik zelf; incluis de hipsters met man-bun en incluis de alternativo’s èn al de bomma’s en de bompa’s … Meer moet dat niet zijn!

Epiloog …

Dankuwel, lieve mensen die in de organisatie van dit Festival jullie hele hebben en houden investeren: jullie hebben mij alweer een super-toffe week bezorgd. Ik hoop dat ik volgend jaar mag terugkomen :-) … en dat het volgend jaar opnieuw zo een opeenvolging van mooie en interessante dingen wordt.

Het is een puzzeltje geweest om zoveel mogelijk dingen te kunnen zien en de overlappende tijden hebben af en toe wat roet in het eten gegooid … en ik heb spijtig genoeg ook heel wat dingen net NIET gezien: misschien proberen volgend jaar iets meer te spreiden? Als dat kan? En zoneen, niet :-) … Mijn grenzeloze dankbaarheid voor wat jullie hier alweer voor elkaar gekregen hebben in een klein provinciestadje zoals Aarschot - dankuwel!

Warme groeten en tot volgend jaar!

     koen