Stoïcijnen en tijdgenoten op zoek naar geluk en levenskunst
Frans Bosmans

‘Stoïcijns’ betekent voor velen: emotionele afstandelijkheid, onverstoorbare houding, gevoelloosheid zonder empathie. Filosofisch is dit volkomen onterecht. De mens heeft altijd gezocht naar manieren om een zinvol leven uit te bouwen, zinvol voor zichzelf en zinvol in de gemeenschap. Het stoïcisme wil hieraan tegemoetkomen. Deze filosofische strekking met praktische inslag ontstond in de vierde eeuw voor Christus. De burgers zagen toen dat hun geborgenheid binnen de toenmalige kleine Griekse stadsstaat opschoof naar de anonimiteit in een gigantisch wereldrijk. Ze moesten zelf betekenis en zingeving in het leven zoeken. Filosofische strekkingen zoals het epicurisme, de sceptici, de cynici en de Stoa reikten hen daarvoor de middelen aan. In deze lezing zoomen we verder in op de Stoa. We gaan in op de invloeden, het filosofische wereldbeeld en de belangrijkste vertegenwoordigers van deze denkrichting. Stoïcijnen plaatsten zelfcontrole en een juist omgaan met emoties en passies centraal. Dat maakt een verantwoorde en evenwichtige verhouding met de werkelijkheid mogelijk. Bekende vertegenwoordigers van de strekking zijn Seneca, Epictetus en keizer Marcus Aurelius. Zijn ‘Persoonlijke notities’ zijn wereldwijd een krachtige inspiratiebron. Vandaag de dag vinden deze ideeën op maatschappelijk, psychologisch, intellectueel en vooral
praktisch vlak steeds meer ingang. Getuige daarvan is onder meer de logotherapie van Viktor Frankl. Een lezing voor iedereen die op zoek is naar een zelfbewustzijn en een verantwoorde en praktische omgang met de dagelijkse leefwereld.
 

Dinsdag, 14 januari 2025, om 19.30 in de Bibliotheek,
Elisabethlaan 103A, Aarschot