Volgens de Schotse mythe veranderen mensen die verdronken zijn in zeehonden. "We noemen ze selkies," vertelt protagoniste Rona aan het begin van The Outrun, "bij de hoogste getijden glippen ze 's nachts uit hun zeehondenhuid en komen ze aan land als prachtige mensen." Toch blijft de zee hen roepen. Rona is als zo’n selkie, een drenkeling op het droge die haar weg naar het water probeert terug te vinden, maar gevangen zit tussen de getijden. Rona vecht namelijk met een alcoholverslaving. Vers uit de ontwenningskliniek hoopt ze de bedwelmende drukte van het stadsleven in Londen te ontlopen om in het reine te komen met zichzelf, haar familie en het verleden. De jonge Schotse besluit daarom terug te keren naar haar thuis in de Orkneyeilanden, waar de mythe van de gedaanteverwisselende wezens het sterkst leeft. Ze wordt er verwelkomd door de onstuimige zee…